گفتگوی جذاب با ترلان پروانه + تصاویر

بازیگر نوجوان پیشکسوت هم از آن واژه هایی است که به کار بردنش کمی سخت است اما بازیگری که از خردسالی تا پیش از دوران جوانی حدود 60 بازی در آثار هنرهای نمایشی داشته یعنی یک عمر 15 ساله در بازیگری که برای دیگر بازیگران به طور معمول از جوانی تا میانسالی و یا حتی کهنسالی شکل می گیرد.

در آستانه گذار از نوجوانی به جوانی پروانه ای که یک پروانه زرین از جشنواره اصفهان برای «آهوی پیشانی سفید» هم دارد، به سراغش می رویم تا ببینیم برای بچه های علاقه مند و خانواده ایشان چه تحفه ای دارد.

بسیاری از بازیگران با مدار دانشگاهی و تجربه تئاتر و رابطه های آنچنانی و پول های هنگفت هم نمی توانند چند فیلم بازی کنند. حضور در این عرصه آن هم از 3 سالگی به چیزی جز شانس بستگی دارد؟

با کمال احترام من با قسمتی از سوال موافق نیستم اما در پاسخ به شما باید بگویم که این حضور به مجموعه ای از عوامل بستگی دارد؛ اول از همه لطف خداوند و حمایت مردم عزیز کشورم و بعد انتخاب های صحیح که غیر از کمک و هدایت خانواده و بزرگان و اساتید سینما امکان پذیر نبود و صدالبته صبوری و مسئولیت پذیری و اولویت بندی دقیق در انجام کارها.

در پایتخت با امکانات گسترده هم رسیدن به بازیگری برای برخی دست نیافتنی است. کودکی خردسال در شیراز چگونه به چشم سینما آمد؟

من در شهر زیبا و پر از مهر شیراز به دنیا آمدم و بلافاصله به دلیل دانشگاه پدر و مادرم به تهران آمدیم.

چقدر از این موفقیت به زیبایی و تفاوت چهره شما با دیگر بچه های بازیگر بر می گردد؟

به نظر من زیبایی نسبی است. چه بسا بازیگرانی که در دنیا مشغول بازی حرفه ای هستند و زیبایی چندانی ندارند. زیبایی تا حدی تاثیرگذار هست اما بقیه به ذات و اصل هر کس و چگونگی اجرای نقش باز می گردد.

طبیعی است که در آغاز با حمایت خانواده پیش رفتید. از چه سالی بازیگری دغدغه شخصی ترلان پروانه شد؟

همان طور که می دانید از سن خیلی کم شروع کردم اما از همان ابتدا این شانس را داشتم که با گروه های حرفه ای کار کنم و این باعث شد که این کار از ابتدا برایم جدی شود اما هرچه بزرگ تر شدم، دیدم نگاهم تغییر کرده است؛ تا حدی که این چند سال اخیر با وسواس بیشتر کارهایم را انتخاب می کنم.

از زمانی که با انگیزه ادامه دادید، انتخاب فیلمنامه با خودتان بود یا همچنان با پدر و مادر؟

صددرصد با خانواده و بزرگان سینما مشورت می کنم اما تصمیم گیری نهایی با خودم است.

از 3 سالگی تا امروز که 17 ساله اید، حدود 60 بازی در آثار هنرهای نمایشی دارید، یعنی به اندازه کارنامه یک هنرپیشه میانسال و پیشکسوت. از این کارنامه رضایت دارید؟

برای یک بازیگر همیشه خود مسیر اهمیت دارد. با نگاهی به کارهایم از نحوه اجرای نقش خودم راضی هستم. شاید در برخی موارد از انتخاب نقش و نتیجه کار راضی نبودم.

چرا بیشتر آثار کارنامه شما تجاری است؟

من با سوال شما موافق نیستم. به ویژه در سال های اخیر که با وسواس کارهایم را انتخاب می کنم و حتی شده ساعت ها نقش را آنالیز کرده و در مورد آن با کارگردان صحبت می کنم.

برای کودکان و نوجوانان شاید جالب باشد که دختری با حدود 15 سال بازیگری مداوم چگونه به درس و مدرسه و زندگی اش می رسد؟

با برنامه ریزی دقیق. هرچند خیلی سخت به همه کارها می رسم و شاید تصورش برای نوجوان و جوان هم سن من سخت باشد. خیلی وقت ها باید بسیاری از کارها و تفریح و حتی درس را مدتی کنار بگذارم چون پروژه هایی هست که به طور کامل درگیر می شوم اما بعد از تمام شدن پروژه باید بیشتر از بقیه برای کارهای دیگرم وقت بگذارم.

برنامه ای برای ادامه تحصیل در رشته بازیگری دارید با به رشته دیگری فکر می کنید؟

بله... به امید خدا در حال خواندن هستم.

آیا قرار است بازیگری به عنوان شغل اول و حرفه ای شما در آینده هم ادامه یابد؟

بله... بی شک... با حمایت مردم عزیز.

در 15 سال گذشته چه رازی برای موفقیت در کار به دست آوردید که می توانید به نوجوان های علاقه مند هدیه کنید؟

راز؟! پیش از این هم اشاره کردم: برنامه ریزی دقیق، داشتن هدف، توجه به انتخاب مسیر درست برای رسیدن به هدف، حتی توجه به تفریح به اندازه و به جا.