حکمت دست کشیدن به صورت بعد از دعا

بعضی از اعمالی که در میان مردم رایج است و عده بی شماری به انجام آنها اهتمام ورزیده و بعضاً از حکمت آن بی خبر می باشند و طبق عادت آن را انجام می دهند.

پیامبر اکرم(ص) در خطبه شعبانیه فرمودند: «و ارفعوا الیه ایدیکم بالدعاء فی اوقات صلواتکم، فانّها افضل الساعات، ینظر الله عزوجل فیها بالرحمة إلی عباده» هنگام نماز دست ها را به دعا بلند کنید که بهترین لحظاتی که خدا با رحمت به بندگانش می نگرد این لحظات است.

وقتی انسان دست به دعا برداشت، طبق روایات و سنت معصومین (ع) مستحب است آن را بر سر و صورت خود بکشد، برای اینکه لطف خدا به این دست پاسخ داده است دستی که به سوی خدا دراز شود یقیناً خالی بر نمی گردد و دستی که عطای الهی را دریافت کرد، گرامی است بنابراین خوب است آن را به صورت یا به سر بکشد گاهی امام سجاد (ع) چیزی که به سائل مرحمت می فرمودند، دست مبارک را می بویید و می گفت: این دست به دست الهی رسیده؛ چون خدا فرمود: «هُوَ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ» آنان که این شامه را دارند، می توانند با بو کردن دست، نشانه دست الهی را استشمام کنند و جزو همین حکمت هاست آنچه گفته می شود: بوی بهشت از فاصله هزار سال استشمام می شود، گروهی آن را حس می کنند و عده ای محرومند.

آیت الله العظمی جوادی آملی گفتاری درباره سیره ائمه هنگام دعا کردن بیان کرده است و متن گفتار این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است:

- - , .